از: سپیده
پیوند
آسمان ابری نخواهد ماند
طنین رعد در دامان کوهستان
برای هر مبارز پیک خورشید است
آن که می داند
ننشیند دمی خاموش
رشته اندیشه نسپارد به دست چرخ
تا که گردون
شایدش روزی
برکند بنیاد جهل و کینه و نیرنگ!
خاک اینک
زیر پای اژدهای پیر می لرزد
عاقبت یک روز
حلقه های کوچک امٌید
یکدگر را باز می یابند
و روزی
ناله ها
زنجیری از فریاد خواهد شد
دست هایت را کنار دست ما بگذار
دیواری از پولاد خواهد شد
***