فیزیکدانها می دانند که اطلاعات ما با سرعت نور کسب شده و پخش می شوند. این آنچیزی بود که نسبیت آینشتان بر آن صحه گذاشت. در نجوم هم چون فواصل ستارگان و کهکشانها از هم بسیار زیاد هستند. واحد طولی به اسم سال نوری انتخاب کرده اند بدین معنی که این طول برابر درازائی است که نور با سرعت تقریبی 300000 کیلومتر در ثانیه به مدت یکسال طی می کند. یعنی مسیری است که طول آن 9460800000000 کیلومتر است.
مثال کوچکی میزنم: نوری که از خورشید پخش شده و به سر و صورت ما می خورد و یا زمین را همین لحظه گرم می کند 8 دقیقه و اندی پیش از خورشید خارج شده است. چرا که نور فاصله خورشید تا زمین را در حدود هشت دقیقه طی می کند. بنابراین اگر خورشید همین الان منفجر شود اثرات آن انفجار را ما پس از هشت دقیقه خواهیم فهمید. و این اثر بسیار وحشتناک خواهد بود چرا که نه تنها زمین تاریک خواهد شد بلکه از مدارش نیز خارج شده و بسرعت بسوی مقصد نامعلوی خواهد رفت. بالطبع ما را هم با تمامی جاه و جلال و ایدئولوژی و مذهب مان بهمراه برده و به ستاره ی گنده تر از خودش بر خورد کرده و در یک لحظه همه چیز پودر خواهد شد.
حال اگر شما در ستاره ای بنشینید که فاصلهاش از زمین 9460800000000 کیلومتر باشد. یکسال طول خواهد کشید که نوری که همین الان در زمین است به آن ستاره برسد. دوربینی که در دست فردی در آن ستاره است و زمین را نگاه می کند. اتفاقات یکسال پیش زمین را دریافت میکند. یعنی وی تمامی مردگانی که در این یکسال اخیر بر روی زمین مرده اند را هنوز زنده می بیند.
به پیروی از این قانون نسبیت اگر ستاره ای 2500 سال نوری از ما فاصله داشته باشد. که می توان گفت تعداد این ستارگان هم کم نیستند. تاریخ ما را در زمانی که کورش روی تخت شاهی است را بهتر از دروغهای هردوت و هر تاریخ نگار دیگری خواهد نوشت. چرا که تمامی جنگها و قتل و کشتارها را براحتی می بیند و ثبت می کند. اگر آن آدمها یا آدم نما ها تکنولوژی بهتر از ما را داشته باشند. با تجزیه و تحلیل تاریخ های نوشته شده و دیده شده بتوسط آنان بوضوح خواهند فهمید که ما انسانها در طول تاریخ چه جعل های تاریخی و چه دروغها و چه حق و نا حقی ها کرده ایم. لذا ما انسانهای روی زمین برای آنان موجودات مناسبی نخواهیم بود.
همین طور اگر ستاره ای فاصله ی چند میلیون سال نوری از ما داشته باشد. دیناسورها را می بیند و همین طور ادامه دهید تا اینکه به حدود 4,5 میلیارد سال نوری برسید. حالا در آن ستاره ای که اینهمه از ما دور باشد تازه تولد زمین را می بینند و از ما ها هیچ خبر و اثری نخواهند دید. و حتی به مغزشان هم خطور نخواهد کرد که زمانی در این سیاره ی سرگردان آدمهائی بدنیا خواهند آمد و تاریخ و تکنولوژی عظیمی را بنا خواهند کرد و با اینهمه سر یک تیکه زمین و یا منافع مادی سر همدیگر را خواهند برید. زمین برای این زایمان بایستی گریه کند و برای زایمان تکنولوژی و دانش بایستی شاد باشد.
دکتر شیرزاد کلهری
www.kalhori.com
shirzad@kalhori.com
Facebook
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان